สภาพอากาศที่เปียกแฉะในกรุงลอนดอนทำให้ Lydia Ellery นับวันรอที่จะได้ไปเที่ยวเกาะซาคินทอสในประเทศกรีซ เธอวางแผนจะใช้เวลาพักผ่อนในรีสอร์ทพร้อมรับไอแดดของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนให้เต็มที่ เธอตั้งใจได้ผิวสีแทนกลับบ้านแต่สุดท้ายเธอกลับคว้าบางอย่างกลับบ้านแทน!
ขณะกำลังดื่มด่ำกับความเงียบสงบและเพลิดเพลินกับมนต์เสน่ห์ของร้านอาหารบนเกาะ Ellery ก็อดไม่ได้ที่จะมองดูแมวไร้บ้านจำนวนนับไม่ถ้วนเดินกันเตร่ไปตามบ้านรวมถึงโรงแรมที่เธอพักเพื่อขอเศษอาหาร
“มันน่าเศร้าใจที่เห็นพวกมันในสภาพที่ไม่ดีนัก ตามลำตัวมีบาดแผลมีเห็บและหมัดเต็มไปหมด” Ellery กล่าว “ฉันก็หวังว่าจะช่วยพวกมันได้ทั้งหมด”
การเป็นคนรักสัตว์ทำให้ Ellery ทนไม่ได้ที่จะเห็นแมวทุกข์ยากเธอจึงเริ่มให้อาหารแมวเหล่านั้น พวกมันดูมีความหวังในตัวเธอ แต่ในฐานะนักท่องเที่ยว Ellery รู้ดีว่าเธอเองคงช่วยอะไรได้ไม่มากนัก
วันหนึ่งขณะที่ Ellery กำลังให้อาหารแมวไร้บ้านก็มีนักท่องเที่ยวเข้าไปพูดคุยกับเธอแล้วเล่าว่ามีลูกแมวหลบอยู่ตรงกองขยะ มันเป็นลูกแมวที่นักท่องเที่ยวคนนี้คอยให้อาหารแต่เค้ากำลังจะกลับบ้านและกลัวว่าถ้าไม่มีใครให้อาหารลูกแมวอาจจะอยู่ได้ไม่นาน
เมื่อ Ellery เดินไปที่กองขยะซึ่งเป็นจุดที่ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวเดินเข้ามา ลูกแมวขนาดเท่าฝ่ามือก็โผล่ออกมาจากกองขยะของโรงแรม
“มันน่าจะมีอายุแค่ไม่กี่สัปดาห์ ต้องอาศัยกินนอนกับกองขยะซึ่งไม่ดีต่อสุขภาพและยังอันตรายมาก” Ellery กล่าว “วันดีคืนดีรถขยะอาจกวาดถุงขยะเหล่านี้ไปหมด ลูกแมวอาจอยู่ในนั้นก็ได้”
Ellery เริ่มไปที่กองขยะวันละ 2 ครั้งและสังเกตว่าลูกแมวน่าจะอยู่ลำพังไม่มีแม่หรือพี่น้อง “ฉันแอบเอาปลาจากโรงแรมไปให้ลูกแมวและมันกินเหมือนไม่เคยกินมาก่อน” Ellery กล่าว “ทุกครั้งที่ฉันไปที่กองขยะมันจะวิ่งมาที่เท้าของฉันและนั่งอยู่ข้างๆ เรากลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้ว”
ใกล้ถึงเวลาที่ Ellery ต้องกลับบ้านที่ลอนดอนแล้ว เธอเริ่มกังวลในชะตากรรมของเพื่อนตัวน้อยที่เธอพยายามช่วยเหลือมาตลอดและไม่อยากจะทิ้งมันไว้ลำพัง
“ฉันอ่านเกี่ยวกับสถิติการตายของสัตว์ไร้บ้านในฤดูหนาวและการไม่มีใครคอยให้อาหาร สัตว์ไร้บ้านเหล่านี้จึงมีโอกาสรอดชีวิตน้อยมากๆ” Ellery กล่าว
Ellery รู้ว่าเธอต้องไม่สบายใจแน่นอนถ้าขึ้นเครื่องบินกลับบ้านโดยที่ลูกแมวน้อยยังไม่ได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัย และทุกสิ่งทุกอย่างมันยากกว่าที่เธอคิดเมื่อองค์กรช่วยเหลือสัตว์ทุกแห่งบนเกาะไม่มีพื้นที่สำหรับสัตว์ไร้บ้านอีก แต่ในนาทีสุดท้ายได้มีองค์กรหนึ่งชื่อ Zante Strays ซึ่งเป็นองค์กรที่รับสัตว์ไร้บ้านเป็นหลักยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
“วันสุดท้ายแห่งการพักผ่อนมาถึงกลับมีผู้หญิงสุดมหัศจรรย์คนหนึ่งมาอุ้มลูกแมวจากกองขยะแล้วพาไปอยู่ในบ้านอุปถัมภ์” Ellery กล่าว “ที่นั่นมีอาหารให้มันกินครบทุกมื้อมีเตียงอุ่นของตัวเองและไม่ต้องทนหนาวอีกต่อไป”
ถึงแม้จะรู้ว่าลูกแมวน้อยได้อยู่ในที่ปลอดภัยแล้วแต่ Ellery กลับไม่สามารถหยุดคิดถึงมันได้ เธอตระหนักทันทีว่าแม้จะอยู่ไกลกันแค่ไหนแต่ทั้งสองคือคู่ที่หากันจนเจอ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจรับ Aggie ลูกแมวน้อยมาเลี้ยง
หลังจากทำเรื่องหนังสือเดินทางตรวจสุขภาพและฉีดวัคซีนเสร็จสิ้น ในที่สุด Aggie ก็มาถึงลอนดอนโดยการเดินทางด้วยเรือเป็นเวลา 2 วัน
หลายเดือนที่ผ่านมาทำให้ลูกแมวน้อยเติบโตและมีสุขภาพที่ดีด้วยการดูแลจาก Ellery มันชอบซุกไซ้และกอดมนุษย์แม่เอามากๆ Aggie ยังชอบใช้เวลาอยู่ในสวนไล่จับนกและผีเสื้อ (แต่ไม่เคยจับได้เลย) พอมันเข้ามาในบ้านก็มักทิ้งรอยเท้าดำๆ ไว้บนพื้นให้มนุษย์แม่ตามเช็ดเสมอ
“ด้วยนิสัยที่น่ารักซุกซนของ Aggie ทำให้ชีวิตของฉันสนุกสนานตลอดเวลา” Ellery กล่าว “แม้ฉันจะแอบคิดถึงการทานข้าวแบบเงียบสงบในบางครั้งบ้างก็ตาม”
“ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าองค์กรช่วยเหลือสัตว์ Zante Strays ไม่เข้ามาช่วยเหลือฉันในตอนนั้น” Ellery กล่าว “และฉันมีความสุขมากที่ได้เห็นลูกแมวน้อยเติบโตและน่ารักในวันนี้”
